Gossip Rodos: Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 62% των ενηλίκων με διαβήτη τύπου 1 είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, συγκριτικά με το 64% των ατόμων χωρίς διαβήτη και το 86% των ατόμων με διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα για πάνω από 128.000 άτομα στις ΗΠΑ.
Διαπίστωσαν ότι το 34% των ενηλίκων με διαβήτη τύπου 1 ήταν υπέρβαροι, ενώ το 28% ήταν παχύσαρκοι.
Παρά τα υψηλά ποσοστά, μόνο στους μισούς υπέρβαρους και παχύσαρκους ενήλικες με διαβήτη τύπου 1, έγιναν συστάσεις για τον τρόπο ζωής τους, όπως η ανάγκη αύξησης της σωματικής δραστηριότητας και μείωσης των θερμίδων που προσλαμβάνουν.
Οι συγγραφείς της μελέτης είπαν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι η ινσουλίνη που απαιτείται για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 1 ενέχει τον κίνδυνο επικίνδυνα χαμηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα (υπογλυκαιμία) εάν συνδυαστεί με έντονη άσκηση ή σοβαρή μείωση της πρόσληψης θερμίδων.
«Η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων για ασφαλείς, αποτελεσματικές μεθόδους ελέγχου του βάρους με βάση τη διατροφή και την άσκηση σε άτομα με διαβήτη τύπου 1, μπορεί να εμποδίζει τους γιατρούς να προτείνουν τέτοιες μεθόδους», δήλωσε ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης Michael Fang, επίκουρος καθηγητής επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Johns Hopkins, στη Βαλτιμόρη.
«Έχουν γίνει μεγάλες κλινικές δοκιμές σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 για τη θέσπιση κατευθυντήριων γραμμών για τη διαχείριση βάρους με βάση τη διατροφή και την άσκηση, και τώρα χρειαζόμαστε κάτι ανάλογο για ασθενείς με διαβήτη τύπου 1» είπε.
Παρότι οι πάσχοντες από διαβήτη τύπου 1 έχουν επηρεαστεί σοβαρά από την επιδημία παχυσαρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν τους συνιστάται να ελέγχουν το βάρος τους στον ίδιο βαθμό με τα άτομα με διαβήτη τύπου 2.
«Η μελέτη μας καταρρίπτει τον μύθο ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 δεν επηρεάζονται από την παγκόσμια επιδημία παχυσαρκίας», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Elizabeth Selvin, καθηγήτρια στο τμήμα επιδημιολογίας της Σχολής Bloomberg. «Αυτά τα ευρήματα καλούν σε αφύπνιση και υπογραμμίζουν ότι πρέπει να είμαστε επιθετικοί στην αντιμετώπιση της επιδημίας παχυσαρκίας σε άτομα με διαβήτη τύπου 1».
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση πάθηση που αναπτύσσεται συχνά στην παιδική ηλικία, αν και μπορεί να εμφανιστεί και σε ενήλικες. Ο διαβήτης τύπου 2 είναι κοινός σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας και σε όσους είναι υπέρβαροι.
Στον διαβήτη τύπου 1, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται κατά λάθος και καταστρέφει τα παγκρεατικά κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη. Αυτή είναι η βασική ορμόνη που κατευθύνει τα κύτταρα να αντλήσουν γλυκόζη από το αίμα.
Περίπου 1,6 εκατομμύρια Αμερικανοί ηλικίας 20 ετών και άνω έχουν διαβήτη τύπου 1, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ. Οι ασθενείς αυτοί κάνουν ενέσεις ινσουλίνης για τη διαχείριση του σακχάρου τους.
Ενώ το υπερβολικό βάρος συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο μιας σειράς προβλημάτων υγείας, οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 αντιμετωπίζουν πρόσθετους κινδύνους. Για παράδειγμα, η παχυσαρκία μειώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, με αποτέλεσμα να απαιτούνται υψηλότερες δόσεις ινσουλίνης.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Annals of Internal Medicine.
