Gossip Rodos:
Με μια πορεία δεκαετιών στο θέατρο, ο Δημήτρης Καταλειφός μιλά με ειλικρίνεια για την ηλικία, την απογοήτευση, την εσωτερική του φλόγα που παραμένει άσβεστη, αλλά και τη μοναξιά του καλλιτέχνη σε έναν χώρο που συχνά ξεχνάει να τιμά όσα πραγματικά αξίζουν.
Χωρίς προσποίηση, δηλώνει πως η όποια παρουσία του στο σήμερα οφείλεται αποκλειστικά στην αγάπη του κοινού — και στην προσωπική του επιμονή.Σας απασχολεί η ηλικία; «Μέσα μου συμβαίνει μια τεράστια αντίφαση. Ψυχικά, όσον αφορά το θέατρο, αισθάνομαι ακριβώς όπως ήμουν 18. Δεν αισθάνομαι καθόλου 71 ετών – είμαι όμως. Αυτό που με λυπεί είναι ότι ενώ έχω ακόμα, τουλάχιστον απ’ ό, τι ξέρω, μια καλή υγεία, αισθάνομαι ότι η αγάπη μου για την υποκριτική πάει λίγο χαμένη σε αυτή την εποχή, αναξιοποίητη, ανεκμετάλλευτη, σαν διαρροή νερού. Αν δεν ανασκουμπωθώ να βρω εγώ ο ίδιος κάτι να κάνω, θα είχα ήδη εξαφανιστεί. Δεν έχω να περιμένω από κανέναν κάτι. Ο, τι κάνω στο θέατρο γίνεται επειδή το παλεύω. Φέτος αυτή η πρόταση ήταν η μόνη που είχα».Η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους σκηνοθετεί Δημήτρη ΚαταλειφόΕίστε όμως αγαπητός στον κόσμο… «Στο κοινό, ναι, στον χώρο μας δεν ξέρω. Το ότι υπάρχω ακόμα είναι από τον κόσμο. Αν δεν σηκώσω εγώ τα μανίκια, δεν θα υπήρχα εδώ και πολλά χρόνια. Η όποια δύναμη διαθέτω είναι από το κοινό. Ναι, είναι επιτυχία, αλλά είναι και πικρία – δεν το κρύβω. Είναι ωραίο να νιώσει τη χαρά ότι κάποιοι θέλουν να δουλέψουν μαζί σου. Έχω τη φήμη του δύσκολου και ίσως αυτό είναι αποτρεπτικό. Με δημόσια θέατρα δεν έχει γίνει τίποτα την τελευταία 20ετία. Σε αυτή την ηλικία ούτε διάσημος θέλω να γίνω ούτε τίποτα. Θέλω να απολαμβάνω τη χαρά, αν και η χαρά είναι μια παρεξηγημένη λέξη στην καινούργια εποχή. Λένε “να κάνουμε πρόβες με χαρά”. Εντάξει. Αλλά για να βρεις έναν ρόλο, να αναδείξεις έναν συγγραφέα, έχεις κι ένα βάσανο, μια αγωνία. Δεν γίνονται όλα μέσα από χαρά, όπως θέλει το καινούργιο σύνθημα, με αυτή την καραμέλα της θετικής ενέργειας, ενώ οι περισσότεροι παίρνουν χαπάκια για την κατάθλιψη. Ανέκαθεν, οι καλλιτέχνες ίδρωναν για να κάνουν κάτι της προκοπής. Το θέατρο είναι μια μικρογραφία κοινωvίας. Η επικοινωνία είναι δύσκολη ειδικά όταν οι άνθρωποι έχουν, όπως πιστεύω για εμένα, αληθινό πάθος. Μπορεί να είμαι κι ο χειρότερος ηθοποιός του κόσμου, αλλά πάθος, φιλότιμο, εργατικότητα έχω σίγουρα. Και αυτό συχνά ενοχλεί»Πηγή ΒήμαΚαταλειφός: «Ποτέ δεν αισθάνθηκα ασφαλής στο θέατρο. Ίσως αυτή η ανασφάλεια έχει μια γοητεία»Δημήτρης Καταλειφός: «Έχω να παίξω από το 1993 στην Επίδαυρο»Δημήτρης Καταλειφός: «Έχω την φήμη του βαρύ, σοβαρού και διανοούμενου. Αυτοί χάνουν που δε με έχουν»
πηγή: gossip-tv.gr
