Gossip Rodos: Μαμά, σε βλέπω να κλαις στο ντους.Ακούω τις σκέψεις σου να σε παραπλανούν και να σε κάνουν να πιστεύεις ότι αποτυγχάνεις.Νιώθω τον φόβο σου. Τις ανησυχίες σου. Την αβεβαιότητά σου.Τη θλίψη σου. Την επιθυμία για τη ζωή που άφησες πίσω.⠀Κι όμως βλέπω και κάτι άλλο.Σε βλέπω να κρατάς το μωρό σου ενώ τα δάκρυά σου κυλούν.Όταν έγινα μαμά, ανακάλυψα πόσα δεν ήξερα (κι ας πίστευα το αντίθετο)Ίσως το κρατάς γιατί είσαι μόνη στο σπίτι· αυτός ο δρόμος είναι πιο μοναχικός απ’ όσο φανταζόσουν ποτέ, όμως αυτή η μικρή ψυχή είναι δίπλα σου σε κάθε βήμαΊσως το κρατάς γιατί όλοι υποθέτουν ότι «το έχεις» κι έτσι η πραγματική βοήθεια σπάνια έρχεται. Νιώθεις το βάρος των παράλογων προσδοκιών να δείχνεις δυνατή, ψύχραιμη και ικανή, ενώ μέσα σου νιώθεις το αντίθετο.Ίσως το αντέχεις γιατί ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές, όταν θα έπρεπε να φροντίζεις τον εαυτό σου, ξέρεις ότι το μωρό σου σε χρειάζεται. Τόσο απλό και τόσο δύσκολο.⠀Ίσως το κρατάς γιατί η παρουσία του σου θυμίζει ότι τα δάκρυά σου έχουν λόγο· ότι μέρα με τη μέρα σε βοηθά να μαζέψεις το θάρρος να γίνεις η μητέρα και η γυναίκα που ήδη είσαι… αλλά φοβάσαι να δείξεις στον υπόλοιπο κόσμο.Ίσως το κρατάς γιατί για πρώτη φορά στη ζωή σου νιώθεις πραγματικά ορατή, απόλυτα αποδεκτή. Σου μαθαίνει τη δύναμη της αληθινής ευαλωτότητας.Ίσως το κρατάς γιατί μπήκες στη μητρότητα πιστεύοντας πως είχες τον έλεγχο και τώρα συνειδητοποιείς ότι τα βιβλία έκαναν λάθος και ότι κάθε προσπάθεια να πάρεις τον έλεγχο απλώς σε απομακρύνει από το μωρό σου.Ίσως το κρατάς γιατί τη στιγμή που βγαίνεις από το οπτικό του πεδίο, αυτό κλαίει για σένα. Η παρουσία σου το ηρεμεί, το σώμα σου το θρέφει και η ζεστασιά σου το γαληνεύει.Ίσως το κρατάς γιατί ΕΣΕΙΣ οι ΔΥΟ είστε ΕΝΑ. Ο τοκετός ήταν απλώς ένα σημείο στο κοινό σας ταξίδι.Το σώμα σου συνεχίζει να θρέφει το δικό του. Η καρδιά σου συνεχίζει να ακολουθείς τους δικούς του χτύπους.Και ενώ λαχταράς χρόνο για τον εαυτό σου, τη στιγμή που το κρατάς νιώθεις τη δύναμη της σύνδεσής σας να σε τραβάει πίσω κοντά του.Η μητρότητα άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τη δουλειά και τον εαυτό μουΘέλω να ξέρεις ότι θα αλλάξουν πολλά.Θέλω να ξέρεις ότι τα συναισθήματά σου, όποια κι αν είναι στην παρούσα φάση, δεν είναι «καλά» ή «κακά». Απλώς υπάρχουν. Είναι κύματα στον ωκεανό, αλλά δεν είναι ολόκληρη η θάλασσα. Μπορούν να φαίνονται έντονα, συντριπτικά και τρομακτικά… αλλά είναι παροδικά.Θέλω να ξέρεις ότι η ικανότητά σου να παραδίνεσαι είναι δύναμη, όχι αδυναμία. Παράδοση σημαίνει να εμπιστεύεσαι τις ικανότητές σου και τα ένστικτά σου με απόλυτη βεβαιότητα. Παράδοση είναι να πιστεύεις τόσο βαθιά στον εαυτό σου ώστε να μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να βουτήξεις στο καινούριο και στο μυστήριο, γνωρίζοντας ότι… ό,τι κι αν γίνει… θα βρεις την άκρη.Θέλω να ξέρεις ότι δεν υπάρχει ντροπή στο να παραδεχτείς πως δεν τα έχεις όλα υπό έλεγχο. Η αλήθεια είναι ότι καμία από εμάς δεν τα έχει. Ακόμα και μετά από πέντε χρόνια μητρότητας, εξακολουθώ να κλαίω.Γιατί ενώ τα παιδιά μας μεγαλώνουν και γίνονται ανεξάρτητα, εμείς συνεχίζουμε να σκοντάφτουμε και να πέφτουμε.«Το βάρος που κουβαλάω είναι περισσότερο από αυτό που μπορείς να δεις» – Η εξομολόγηση μιας μαμάςΚαι θέλω να ξέρεις ότι οι σημερινές προκλήσεις θα περάσουν… πολύ γρήγορα. Και όταν αυτό συμβεί, θα διαπιστώσεις ότι τα δάκρυά σου απομάκρυναν τους φόβους σου και τις ανασφάλειές σου, τις αμφιβολίες και τις αγωνίες σου. Σε μαλάκωσαν. Χάραξαν έναν δρόμο. Άνοιξαν την καρδιά σου ώστε να δεχτείς μια αγάπη που ποτέ δεν είχες γνωρίσει.Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που θέλω να κάνεις σήμερα. Φρόντισε τον εαυτό σου με όποιον τρόπο μπορείς… όσο ασήμαντος κι αν φαίνεται…
πηγή: mothersblog.gr