Gossip Rodos: Η σύνδεση που αναπτύσσουν τα παιδιά με τους γονείς και τους φροντιστές τους είναι θεμελιώδης για την ανάπτυξη της εμπιστοσύνης , της ασφάλειας και της κοινωνικής τους εξέλιξης. Το θεωρητικό πλαίσιο που μας βοηθά να κατανοήσουμε αυτές τις σχέσεις ονομάζεται θεωρία προσκόλλησης (attachment theory).Οι αρχικές μελέτες, που ξεκίνησαν από τον John Bowlby και επεκτάθηκαν από τη Mary Ainsworth, περιγράφουν τέσσερα βασικά στυλ προσκόλλησης: ασφαλές, αμφίθυμο ή αγχώδες, αποφευκτικό και αποδιοργανωμένο. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες τονίζουν ότι οι παραδοσιακές κατηγοριοποιήσεις δεν καλύπτουν τις ποικίλες οικογενειακές δομές, τα πολιτισμικά πλαίσια και τα διαφορετικά περιβάλλοντα στα οποία μεγαλώνουν τα παιδιά.Συνειδητή διαπαιδαγώγηση και άλλα στυλ γονεϊκής ανατροφήςΑσφαλής προσκόλλησηΤο ασφαλές στυλ εμφανίζεται όταν οι φροντιστές ανταποκρίνονται με συνέπεια στις σωματικές και συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού. Τα παιδιά με ασφαλή δεσμό δείχνουν προτίμηση στον οικείο φροντιστή, αγχώνονται όταν αποχωρίζονται αλλά καθησυχάζονται εύκολα κατά την επανένωση. Αυτές οι πρώιμες σχέσεις ενισχύουν την αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης.Αμφίθυμη ή αγχώδης προσκόλλησηΣε αυτή την περίπτωση, το παιδί αγχώνεται όταν αποχωρίζεται από τον φροντιστή, αλλά δεν καθησυχάζεται πλήρως όταν επιστρέφει. Τέτοιες σχέσεις συνήθως προκύπτουν όταν οι ανάγκες του παιδιού δεν ικανοποιούνται με συνέπεια, οδηγώντας σε αβεβαιότητα και ανασφάλεια.Αποφευκτική προσκόλλησηΤα παιδιά με αποφευκτικό στυλ δείχνουν λίγη ή καθόλου συναισθηματική αντίδραση όταν ο φροντιστής φεύγει ή επιστρέφει. Αυτό μπορεί να συμβαίνει όταν υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης στο περιβάλλον ή τραυματικές εμπειρίες, με αποτέλεσμα το παιδί να αποφεύγει την εξάρτηση από τον φροντιστή.Αποδιοργανωμένη προσκόλλησηΣπάνιο στυλ, όπου το παιδί παρουσιάζει αντιφατικές ή φοβισμένες αντιδράσεις απέναντι στον φροντιστή. Η συμπεριφορά μπορεί να περιλαμβάνει φόβο, παγωμάρα ή ακόμα και αυτοτραυματισμό σε ακραίες περιπτώσεις. Τέτοιες σχέσεις συχνά σχετίζονται με ασταθή ή ανατρεπτική φροντίδα.«Θέλω τον μπαμπά»- Τι να κάνετε όταν το παιδί σας προτιμά μόνο τον ένα γονέα από τους δύοΣε ποια ηλικία γίνεται αντιληπτή η προσκόλληση;Τα στυλ προσκόλλησης παρατηρούνται κυρίως στα πρώτα χρόνια της ζωής, αλλά έχουν επιπτώσεις και σε μεγαλύτερες ηλικίες:
- Βρέφη (0–12 μηνών): Οι πρώτες ενδείξεις προσκόλλησης εμφανίζονται ήδη από τους πρώτους μήνες. Το μωρό αναζητά την ασφάλεια, το βλέμμα, την αγκαλιά και ανταποκρίνεται στον φροντιστή.
- Νήπια (1–3 ετών): Σε αυτή την ηλικία φαίνεται πιο καθαρά η συμπεριφορά αποχωρισμού και επανένωσης, όπως πόσο αγχώνεται ή καθησυχάζεται όταν ο γονιός φεύγει και επιστρέφει.
- Παιδιά προσχολικής ηλικίας (3–5 ετών): Τα παιδιά αρχίζουν να δείχνουν ανεξαρτησία, αλλά οι σχέσεις εμπιστοσύνης με τους φροντιστές εξακολουθούν να είναι καθοριστικές.
- Μεγαλύτερα παιδιά και έφηβοι: Η πρώιμη προσκόλληση επηρεάζει τον τρόπο που συνδέονται με φίλους, δασκάλους ή μελλοντικούς συντρόφους, αν και η συμπεριφορά γίνεται πιο σύνθετη.
Πώς οι γονείς μπορούν να χτίσουν δυνατούς δεσμούςΗ κατανόηση της προσκόλλησης είναι σημαντική, αλλά πιο σημαντικό είναι να δείχνουμε έμπρακτα την αγάπη μας. Μερικοί απλοί τρόποι είναι:
- Διορθώστε ό,τι δεν πήγε καλά: Αν νιώσετε ότι χάθηκε η εμπιστοσύνη, ζητήστε συγγνώμη, αγκαλιάστε και καθησυχάστε το παιδί.
- Παίξτε μαζί: Μιλήστε στο παιδί, απαντήστε στα παιχνίδια και τα γέλια του. Το κλασικό «κου-κου-τσα» ή μικρές συζητήσεις κάνουν τη σύνδεση πιο δυνατή.
- Να είστε συνεπείς: Κάντε αυτά που λέτε και δημιουργήστε ρουτίνες. Η προβλεψιμότητα βοηθά το παιδί να νιώθει ασφαλές και να αναπτύσσει αυτοπεποίθηση.
«Όχι, θέλω μόνο τη μαμά» – Πώς θα «ξεκολλήσει» από πάνω σαςΣυμπερασματικά, η προσκόλληση δεν είναι μόνο ένας δείκτης «καλού» ή «κακού» παιδιού. Κάθε παιδί αναπτύσσει πολλαπλούς δεσμούς, και η ποιότητα της σχέσης με τους φροντιστές, σε συνδυασμό με την κατανόηση και την ευαισθησία των γονιών, είναι η βάση για έναν υγιή, ασφαλή και ευτυχισμένο μικρό άνθρωπο.Πηγή: zerotothree.org
πηγή: mothersblog.gr
