Gossip Rodos: «Ω, είναι ακριβώς σαν κι εσένα».Μου το λένε συχνά. Το λένε όταν είναι δυνατή, όταν αμφισβητεί, όταν αντιστέκεται αντί να υπακούει χωρίς δεύτερη σκέψη.Το λένε με ένα μειδίαμα, σαν να είναι προειδοποίηση. Σαν να έπρεπε να ξέρω καλύτερα από το να μεγαλώσω μια κόρη με φωνή. Σαν το πάθος της να είναι κάτι για το οποίο θα μετανιώσω. Σαν η δική μου φωνή να ήταν ένα λάθος που έπρεπε να πληρώσω, και τώρα να ήρθε η ώρα του λογαριασμού.Μαθαίνοντας να λέω «όχι» για μένα και για την κόρη μουΚαι θα παραδεχτώ, μερικές φορές νιώθω πως πρέπει να την προστατεύσω.Γιατί ξέρω το κόστος του να είσαι «ακριβώς σαν κι εμένα». Ξέρω πώς είναι να σου λένε ότι είσαι υπερβολική, να σου ζητούν να σωπάσεις, και να κάνεις ερωτήσεις τέτοιες που οι άλλοι να μη νιώθουν άβολα.Ξέρω πώς είναι να αναρωτιέσαι αν η ζωή θα ήταν πιο εύκολη αν απλώς ακολουθούσες τα πράγματα αντί να ρωτάς γιατί.Οπότε ναι, υπάρχει ένα κομμάτι μου που θέλει να την προστατεύσει από αυτό.Αλλά μετά την παρατηρώ.Την παρατηρώ να στέκεται με σιγουριά στην παιδική χαρά όταν κάποιος περνάει μπροστά της. Την παρατηρώ να κάνει ερωτήσεις για πράγματα που εγώ δεν τολμούσα να αμφισβητήσω στην ηλικία της. Την παρατηρώ να μιλά με μια αυτοπεποίθηση που εγώ πολλές φορές δεν έχω.Και εκείνες τις στιγμές, σταματάω να φοβάμαι.Γιατί αυτό που ο κόσμος ονομάζει «υπερβολικό» είναι αυτό για το οποίο είμαι πιο περήφανη: η τόλμη της, η περιέργειά της και η άρνησή της να “μικρύνει” για να χωρέσει στην άνεση των άλλων.Τι χρειάζεται πραγματικά η κόρη μου από εμέναΚι είμαι τόσο ευγνώμων που έχω καταφέρει να της τα μεταφέρω.Και ίσως αυτή είναι η σιωπηλή αλήθεια που δεν περίμενα μεγαλώνοντας μια κόρη με αυτό τον τρόπο.Μου θυμίζει κάθε μέρα ότι το να έχεις φωνή δεν είναι ελάττωμα, ότι το να διεκδικείς χώρο δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ζητάς συγγνώμη, και ότι το να κάνεις ερωτήσεις δεν είναι επικίνδυνο. Είναι θάρρος.Οπότε όταν οι άνθρωποι λένε «Ω, είναι ακριβώς σαν κι εσένα», χαμογελάω και κουνάω συγκαταβατικά το κεφάλι μου. Τους αφήνω να πιστεύουν ό,τι θέλουν.Γιατί ξέρω την αλήθεια.Είναι ακριβώς σαν κι εμένα – και ας μην νιώσει ποτέ ότι πρέπει να ζητήσει συγγνώμη γι’ αυτό.Στην πραγματικότητα, ελπίζω να είναι περισσότερο σαν κι εμένα απ’ ό,τι τόλμησα ποτέ να είμαι. Ελπίζω να μείνει πιο δυνατή, περισσότερο χρόνο. Ελπίζω οι ερωτήσεις της να μην σταματήσουν ποτέ. Ελπίζω η αυτοπεποίθησή της να είναι κάτι που κουβαλά μαζί της, όχι κάτι που πρέπει να ξεμάθει και να ξαναμάθει όπως έκανα εγώ.Το γράμμα μιας μαμάς στην κόρη τηςΞέρω ότι ο κόσμος δεν θα της δίνει απλόχερα χώρο αλλά ελπίζω να συνεχίσει να τον διεκδικεί ούτως ή άλλως.Και όταν μεγαλώσει, αν κάποιος της πει εκείνη τη γνώριμη, φορτισμένη φράση, «είσαι σαν τη μητέρα σου», θέλω να χαμογελάσει.Γιατί ελπίζω, τότε, να ξέρει ότι αυτό δεν είναι μια απλή επισήμανση. Είναι δώρο.
πηγή: mothersblog.gr
