Gossip Rodos: Το έργο τέχνης μπορεί να γεννήσει φως — αλλά και σκοτάδι. Το 1889, ο Γερμανός συμβολιστής ζωγράφος Φραντς φον Στουκ δημιούργησε τον πίνακα «Το Άγριο Κυνήγι» (Die Wilde Jagd), ένα έργο με οπερατικό πάθος, εμπνευσμένο από τη γερμανική μυθολογία και τον Βάγκνερ. Την ίδια χρονιά γεννήθηκε και ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος θαύμαζε τη γερμανική παράδοση, τη ρομαντική εικονογραφία — και τελικά τον ίδιο τον Στουκ.
Μια εικόνα, χίλια δηλητήρια
Σύμφωνα με διάφορες βιογραφίες και αρχειακές πηγές, ο έφηβος Χίτλερ είδε για πρώτη φορά τον πίνακα στα 13 του, και μαγεύτηκε. Η φιγούρα του Όντιν με το σπαθί, το μονόφθαλμο βλέμμα και το επιβλητικό μουστάκι λέγεται πως τον επηρέασε όχι μόνο στην αισθητική του, αλλά και στον ρητορικό του τρόπο: αυστηρότητα, μέταλλο στη φωνή, φαντασιακή ανωτερότητα και «θεϊκή» αποστολή.
Ο ίδιος ο Χίτλερ θεωρούσε τον Στουκ πνευματικό του «πατέρα» στην τέχνη. Όταν ανέλαβε την εξουσία, φρόντισε να εκθέσει το «Άγριο Κυνήγι» στη συλλογή του στη Μονάδα Φύρερ στη Βαυαρία — δίπλα στα δικά του ζωγραφικά έργα.
Η σκοτεινή μυθολογία πίσω από τον πίνακα
Το «Άγριο Κυνήγι» προέρχεται από έναν αρχαίο ευρωπαϊκό θρύλο: μια φασματική πομπή από ψυχές πολεμιστών και φαντασμάτων που διασχίζουν τον ουρανό με οργή και σφαγή. Ο Όντιν ηγείται, όχι ως σοφός θεός, αλλά ως καταστροφέας και οιωνός θανάτου. Είναι η θεοποίηση της βίας, του πολέμου και της «πεπρωμένης» καταστροφής.
Για έναν νεαρό που ένιωθε αποτυχημένος ζωγράφος, εγκαταλελειμμένος από την κοινωνία και αδύναμος απέναντι στην Ιστορία, η μορφή του θεϊκού εκδικητή ίσως προσέφερε ένα είδος παρηγοριάς — και ένα επικίνδυνο πρότυπο.
Όταν η τέχνη προφητεύει το έγκλημα
Ο πίνακας του Στουκ δεν ευθύνεται φυσικά για τις θηριωδίες του ναζισμού. Αλλά είναι μια πύλη μέσα από την οποία μπορούμε να κοιτάξουμε τη διαμόρφωση της πιο σκοτεινής ψυχοσύνθεσης του 20ού αιώνα. Και να αναλογιστούμε — πώς ένα έργο τέχνης μπορεί να γίνει ο καθρέφτης του φαντασιακού ενός τέρατος.
πηγή: newpost.gr
