Gossip Rodos: https://www.atlas-ep.com/el/aboutΥπάρχει ένα σημαντικό μερίδιο κόσμου, που αρέσκεται, σχεδόν φετιχιστικά, στο να χρησιμοποιεί viral όρους, όπως συμπερίληψη, ορατότητα και προσβασιμότητα, μεταξύ άλλων, με αυτούς να πρωτοστατούν στα hashtags των μέσω κοινωνικής δικτύωσης.Δεν μπορώ να βγάλω ένα σαφές συμπέρασμα για τους ακριβείς λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό.Είναι από έντονο F.O.M.O. (Fear Of Missing Out); Eίναι γιατί αυτά «πουλάνε» άρα τραβάνε τον αλγόριθμο; Είναι μήπως πως η ημιμάθεια τελικά σκοτώνει με μεγαλύτερη επιτυχία από την πλήρη αμάθεια; Μήπως τελικά είμαστε ό,τι να ναι και πάμε όπου μας προστάζουν οι υπερθεματισμένοι όροι της εκάστοτε εποχής;Μπορεί να είναι όλα. Μπορεί να μην είναι τίποτα. Μπορεί να είναι αυτά και άλλα και τελικά ένας τέλειος συνδυασμός καταστροφικός.Η ουσία είναι μια.Να τα λέμε, να τα δείχνουμε, να τα συζητάμε αλλά να κάνουμε και κάτι γι’ αυτά, διαφορετικά, όσοι τα αγκαλιάζουν για τα μάτια του κόσμου, καταλήγουν, τσάμπα μάγκες, αργά ή γρήγορα.Κρατάω από τους παραπάνω όρους που ξεστόμισα αυτόν της προσβασιμότητας για να έρθω στο λόγο για τον οποίο ήθελα πολύ να δημιουργήσω αυτό το συνεντευξιακό και αποψιακό πλαίσιο το οποίο όπως κατέστη σαφές μου δημιουργεί εκνευρισμό ως προς τους ρυθμούς με τους οποίους εξελισσόμαστε ως κοινωνία. Πρώτοι στις φωτογραφίες των social και τελευταίοι στις πράξεις.Αφορμή στάθηκε μια πρόσκληση που έλαβα στο email μου, από εκείνες που με κάνουν να ελπίζω και άρα να χαμογελώ με τίτλο:«Για πρώτη φορά, στο Φεστιβάλ Κολωνού του Δήμου Αθηναίων φιλοξενούνται παραστάσεις με υπηρεσίες καθολικής προσβασιμότητας από την ATLAS E.P.».Ενθουσιάστηκα και θα σας εξηγήσω περισσότερα.Η εταιρεία ATLAS E.P, ιδρύθηκε από την Εμμανουέλα Πατηνιωτάκη, ερευνήτρια και ακαδημαϊκό στον τομέα της Οπτικοακουστικής Μετάφρασης και της Προσβασιμότητας με PhD στον Σχεδιασμό Καθολικά Προσβάσιμων Περιβαλλόντων Τέχνης, Εκπαίδευσης και Πολιτισμού με το συνδυασμό αυτοματοποιημένων (ή μη) υποστηρικτικών τεχνολογιών, υπηρεσιών Οπτικοακουστικής Μετάφρασης, με την εφαρμογή του μοντέλου του Καθολικού Σχεδιασμού και των κανόνων Προσβασιμότητας στο ηλεκτρονικό περιεχόμενο και την αρχιτεκτονική, όλα αυτά στη βάση των Σπουδών της Αναπηρίας και της Κοινωνικής Ισότητας.Με την Εμμανουέλα γνωριστήκαμε δια του τηλεφώνου με αφορμή ένα επεισόδιο δικό μου σε 2 άτομα με αναπηρία για να υποτιτλιστεί και να είναι καθ΄όλα έτοιμο προς κάθε άτομο που θα επιλέξει να το δει.Έκτοτε παρακολουθώ το έργο της και το θαυμάζω. Θαυμάζω τη δύναμη, το σθένος και την επιμονή της να φέρει (το έχει κάνει σε μεγάλο βαθμό) μια ουσιαστική αλλαγή, στην εφαρμογή του όρου «προσβασιμότητα» και γι’ αυτό, της έχω βγάλει το δικό μου το καπέλο σίγουρα αλλά και πολλοί άλλοι μαζί με εμένα.Έτσι λοιπόν, της ζήτησα να κάνουμε μια αναλυτική και εις βάθος κουβέντα, για να σας την γνωρίσω και να σας την συστήσω για το σπουδαίο έργο της αλλά και τη συμβολή της, σε μια καθολική, ουσιαστική, κοινωνική και ανθρώπινη αλλαγή με βασικό «λάβαρο», πως όλοι έχουμε δικαίωμα σε μια ίση πρόσβαση.Photo: Εμμανουέλα Πατηνιωτάκη – Ιδρύτρια της ATLAS E.P.Ένα διαμάντι υπάρχει ανάμεσα μας. Ένα διαμάντι το οποίο προσφέρει κοινωνικό έργο επί της ουσίας και ονομάζεται ATLAS E.P. Ευχαριστούμε για το «διαμάντι» και το λέω εκ μέρους όλης της ομάδας και για τη φιλοξενία.Εμμανουέλα, πώς προέκυψε το όνομα αυτό; Το E.P. στέκει για τα αρχικά σου. Ο ΑΤΛΑΣ να υποθέσω συμβολικά από τη μυθολογία λόγω του δύσκολου έργου σας αλλά και των δυσκολιών που έχετε συναντήσει και συναντάτε καθημερινά στον δύσκολο αγώνα σας;Αναρωτιέται πολύς κόσμος είναι η αλήθεια. Πολλοί νομίζουν ότι το E.P. είναι νομική μορφή, αλλά δεν είναι. Όταν ξεκίνησε η εταιρεία, ήταν μια προσωπική προσπάθεια και τότε οι άνθρωποι που ερχόμαστε από σπουδές στον χώρο της Μετάφρασης και της Διερμηνείας έφτιαχναν προσωπικές σελίδες διαφημίζοντας τη δουλειά τους. Οι καθηγητές μάς έλεγαν ότι ένα σημαντικό συστατικό της προσωπικής ιστοσελίδας είναι να αναγράφει το όνομά μας! Εγώ ντρεπόμουν και προτίμησα να το βάλω με τη μορφή μιας υπογραφής, του E.P. όπως υπέγραφα στην Αγγλία. Κι όμως, ο Άτλαντας ήρθε ως ακρωνύμιο των υπηρεσιών που παρέχουμε: AudiovisualTranslation, Localization & Access Services (ATLAS), δηλαδή υπηρεσίες οπτικοακουστικής μετάφρασης, επιχώριας προσαρμογής και προσβασιμότητας. Απλώς μετά σκέφτηκα το λογότυπο και ήθελα έναν Άτλαντα που να μην χαρακτηρίζεται από τα τυπικά χαρακτηριστικά αρτιμέλειας, γι’ αυτό και δεν φαίνεται ξεκάθαρα αν έχει μέλη και τι μορφή έχουν, ούτε αν έχει όλες τις αισθήσεις του. Και μου τον έφτιαξε ο Βαγγέλης Ντουσάκης, ανάπηρος ζωγράφος και συντοπίτης στα Χανιά. Δεν το συνέδεσα με τις δυσκολίες, όχι. Ουσιαστικές δυσκολίες στον δικό μας χώρο, πέραν των δυσκολιών με τις οποίες ερχόμαστε όλα τα άτομα αντιμέτωπα καθημερινά, αντιμετωπίζει ο ανάπηρος πληθυσμός, όχι μια εταιρεία ή ένας άνθρωπος στη διαδρομή του για αυτό που θέλει να κάνει. Ναι, υπάρχουν πολλές δυσκολίες, αλλά είναι μέσα στο παιχνίδι της επιβίωσης και της επίτευξης του στόχου.Να πούμε δύο λόγια για την ΑTLAS E.P. γιατί καλά τα λέω εγώ που γνωρίζω, το θέμα είναι να σας γνωρίσει και το αναγνωστικό κοινό που δεν σας έχει πάρει μυρωδιά.Η ATLAS E.P. είναι μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών γλωσσικής και αισθητηριακής πρόσβασης. Ασχολούμαστε, δηλαδή, με τεχνικές, υπηρεσίες και εργαλεία που επιτρέπουν σε πληθυσμούς με διαφορετικά γλωσσικά και αισθητηριακά (και όχι μόνο) χαρακτηριστικά να λαμβάνουν και να απολαμβάνουν ισότιμα ενημέρωση, εκπαίδευση και καλλιτεχνικό περιεχόμενο. Είναι πλέον μια μεγάλη ομάδα ατόμων με κοινό παρονομαστή το πάθος τους για το κοινό όραμα της ισότιμης πρόσβασης. Οι συνεργάτες μου χαρακτηρίζονται από ουσιαστικό ενδιαφέρον για τον χώρο και μεράκι για το αντικείμενο. Όλοι μαθαίνουμε καθημερινά ο ένας από τον άλλο και αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε νομίζω είναι ότι επιμένουμε μέχρι αυτό που έχουμε σκοπό να επιτευχθεί με τον καλύτερο και ποιοτικότερο δυνατό τρόπο.Πότε ένιωσες και γιατί, το βασικότερο όλων, την ανάγκη να δημιουργήσεις αυτήν την εταιρεία;Τη μορφή που έχει σήμερα την απέκτησε όταν κατάλαβα ότι έχω τις γνώσεις και την εμπειρία να το χτίσω όπως θεωρώ εγώ ότι είναι σωστό. Να φτιάξω μια συνθήκη που θα χαρακτηρίζεται από ηθική και υπευθυνότητα τόσο προς το κοινό (καθόλου δεδομένο) όσο και προς τους συναδέλφους επαγγελματίες (μα καθόλου δεδομένο). Έκανα πολλά χρόνια έρευνα και μελέτη για να φέρω τις συνθήκες που απολαμβάνει ο κόσμος σήμερα στο πεδίο πρακτικά. Ήμουν ικανή να το παλεύω άλλα 15 χρόνια με μελέτη για να πω ότι είμαι έτοιμη, αλλά ευτυχώς κάποια στιγμή κοίταξα τι γίνεται γύρω μου και τι μπορώ με ουσιαστική γνώση να κάνω εγώ και πήρα την απόφαση να το κυνηγήσω. Ένα από τα πράγματα που με έκαναν να σταματήσω να παρέχω τις υπηρεσίες μου μόνο εθελοντικά και συνήθως κακοπληρωμένα είναι ότι είδα γύρω μου να χρησιμοποιούνται λέξεις, φράσεις και αποσπάσματα των κόπων μου και άλλων ανθρώπων, χωρίς ουσιαστική γνώση, με γνώμονα το κέρδος και την επιφάνεια, και ένιωσα ότι έχω ευθύνη που δεν δείχνω εγώ η ίδια πώς πρέπει να γίνεται. Έφαγα και μια καλή σπρωξιά από ανάπηρους ακτιβιστές συναγωνιστές και ξύπνησα.Ποιο ήταν το όραμα πίσω από αυτήν την δημιουργία;Θα σου πω για δύο οράματα, το δικό μου και το όραμα των ανθρώπων που μου έδωσαν τη σπρωξιά όπως ανέφερα πριν. Το όραμα των ανθρώπων αυτών ήταν η πλήρης ισότητα. Η ελεύθερη και ισότιμη πρόσβαση στις τέχνες, στον πολιτισμό και στη ζωή συνολικά, χωρίς να διαφοροποιούμαστε οι άνθρωποι βάσει των βλαβών που μας αναπηροποιούν. Η πλήρης αποδοχή της κοινωνικής ποικιλομορφίας που θα μετουσιωθεί σε αυτού του είδους την προσβασιμότητα που δεν την παίρνεις χαμπάρι, γιατί, ξέρεις, οι πόλεις και η κοινωνία μας δεν φτιάχτηκαν για όλους, αλλά για τους φαινομενικά «κανονικούς». Οι άλλοι έπεσαν στην κατηγορία των «ειδικών αναγκών» επειδή διαφέρουν από τους «κανονικούς». Αυτό οδήγησε στην ανάγκη «ειδικών προβλέψεων». Εμείς παλεύαμε και παλεύουμε για προβλέψεις για όλους, τίποτα ειδικό.Όσο για το δικό μου όραμα, ήταν να μπορώ να φτάσω τις υπηρεσίες σε τέτοιο σημείο που να κεντάμε την κάθε λεπτομέρεια με εκνευριστική πολλές φορές επιμονή. Να έχω δεδομένο ότι μπορώ να παρέχω τις υπηρεσίες μου χωρίς να παρακαλέσω για να πείσω οποιονδήποτε φορέα ότι είναι αναγκαίο να τις έχει και να έχω χώρο να δημιουργήσω πάνω σε αυτές και να τις ανυψώσω για να ικανοποιούν ακόμα περισσότερα άτομα από αυτά για τα οποία αρχικά προβλέφθηκαν. Και το όραμα αυτό περιλαμβάνει τους καλλιτέχνες. Έχει μεγάλη αξία για εμένα οι υπηρεσίες να ενσωματώνονται καλλιτεχνικά και με μια αισθητική που μας επιτρέπει να τις βιώσουμε ως κομμάτι του δημιουργήματος και όχι ως άκυρη αναγκαστική προσάρτηση.Πέραν της ανάγκης που ένιωσες πως υπάρχει για τη δημιουργία της και το κενό που υπήρχε, για υποστήριξη ατόμων με αναπηρία σε οποιοδήποτε επίπεδο, είχες εσύ κάποιο προσωπικό βίωμα που σε έκανε να θέλεις αυτήν η ιδέα του Άτλαντα να γίνει ακόμη περισσότερο πραγματικότητα;Το έχουν αναρωτηθεί τρεις ψυχολόγοι και 29 κατασκευαστές πλυντηρίων. Αυτοί ξέρουν! Όχι, ιδέα δεν έχουν προφανώς. Νομίζω ότι όλοι οι παραπάνω καταλήγουν πως το «πρόβλημά μου» είναι ότι δεν αντέχω την αδικία. Ξέρω ότι δεν ικανοποιεί τον κόσμο η ιδέα ότι κάποιος πορώνεται ενάντια στην κοινωνική αδικία κατά των αναπήρων χωρίς να τον αφορά άμεσα (φαινομενικά τουλάχιστον), αλλά αυτό είναι όλο και δεν είναι λίγο, όπως έμαθα με τα χρόνια. Είναι πολιτική και κοινωνική στάση. Και ότι διαβλέπω επιστήμη εκεί που μπορεί να μην είναι εύκολα ορατή. Σχεδιάζω προσβάσιμα περιβάλλοντα και θέλω να κάνω άλλα εκατό πράγματα από αυτά που κάνω. Είναι μικρόβιο μάλλον.Πώς ξεκίνησε τότε η επικοινωνία του project σου; Είχες ξεκάθαρο όραμα, προσέγγιση και σκοπό ή αυτό διαμορφωνόταν όσο αυτό μεγάλωνε και προχωρούσε;Ερευνητικά είχα μια πολύ ξεκάθαρη ιδέα. Την επικοινωνία την έκαναν άλλοι για εμένα, οι άνθρωποι που ανέφερα παραπάνω, αυτοί με το κοινό όραμα. Το 2014 και ενώ εγώ ζούσα και εργαζόμουν ως ακαδημαϊκός στην Αγγλία και παρείχα τις υπηρεσίες μου εκεί σε επίπεδο προσβασιμότητας, ούσα σε ερευνητική μετάθεση στην Ισπανία, με κάλεσαν από την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών και με ρώτησαν ποια είμαι και τι κάνω. Τους εξήγησα και μου είπαν ότι έχουν στον νου τους κάτι παρόμοιο και πρέπει οπωσδήποτε να τα πούμε. Τότε άρχισαν όλα. Χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους έγιναν οι πρώτες καθολικά προσβάσιμες παραγωγές και εγώ απλώς συμμετείχα στη δημιουργία τους, έδινα ιδέες και παρείχα τις υπηρεσίες μου για να μάθουν οι άνθρωποι στην Ελλάδα τι θα μπορούσαν να έχουν και δεν το έχουν, ώστε να το διεκδικήσουμε όλοι μαζί. Το πράγμα μεγάλωσε και μεγαλώνει όσο οι ενδιαφερόμενοι φορείς εξετάζουν τη δουλειά μας από κοντά και βλέπουν τον κόπο που βάζουμε και την καλλιτεχνική και επιστημονική προσέγγισή μας στο αντικείμενο. Είναι σημαντικό το ότι οι περισσότεροι μας επιλέγουν επειδή είδαν τι μπορούμε να κάνουμε και έκαναν μια ενημερωμένη επιλογή βάσει της δουλειάς μας.Πώς έγινε και γιατί η μεταφορά της εταιρείας από το Λονδίνο στην Ελλάδα;Σύγκρινα τα πράγματα μεταξύ Ελλάδας και Αγγλίας. Θυμάμαι ότι στη χώρα των UPIAS (Union of the PhysicallyImpaired Against Segregation) και του αναπηρικού κινήματος, στη χώρα όπου έζησε και μεγαλούργησε ο MikeOliver (τρισμέγιστος θεωρητικός των Σπουδών για την Αναπηρία μαζί με τον Colin Barnes και άλλους που ακολούθησαν), ήταν 2018 και άκουγα συνομιλία φοιτητή χρήστη αμαξιδίου με υπάλληλο του πανεπιστημίου όπου δίδασκα και κανόνιζαν σαν να ήταν λαϊκή σε ποια μαθήματα παίρνει απαλλαγή ή παρακολούθηση εξ αποστάσεως επειδή οι αίθουσες δεν είναι πλήρως προσβάσιμες. Είδα πόσο φυσικά το δεχόταν και ταράχτηκα. Ήθελα να βάλω ανάπηρους φοιτητές στα μαθήματα που δίδασκα και έπρεπε να περάσω έναν Γολγοθά με απόλυτη προσωπική ευθύνη για να γίνει το αυτονόητο, δηλαδή να διδάσκω μαθήματα για την προσβασιμότητα σε ανάπηρους φοιτητές! Να πάρουν αυτοί οι άνθρωποι μια γνώση για να έχουν και μια ευκαιρία ενασχόλησης στον κλάδο. Εννοείται ότι για όλους ήμουν η παράξενη. Μετά είδα τα δικά μας τα θηρία να στήνουν ανθρώπινες βιβλιοθήκες και κατάλαβα πού έπρεπε να είμαι και πού μπορώ να κάνω ουσιαστικά μια αλλαγή. Μέχρι τότε μοίραζα τις εργασίες μου στην προσβασιμότητα στις δύο χ. Κάπου εκεί αποφάσισα ότι πρέπει να μετακινηθώ εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη αλλά και πεδίο δημιουργίας. Κι εδώ η παράξενη ήμουν (και είμαι μάλλον), αλλά δεν με νοιάζει πια και προτιμώ αν μπορώ να συμμετάσχω σε μια αλλαγή να το κάνω εδώ και όχι σε μια χώρα που έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες οικονομικά, μεγαλύτερη ιστορία διεκδικήσεων και όμως εγώ καλούμαι να λειτουργήσω ως αναρχικό στοιχείο επειδή ζητάω τα αυτονόητα.Υπήρξαν σκόπελοι στην πορεία; Είτε αυτό αφορά σε γραφειοκρατικό επίπεδο, είτε αφορά σε συμπεριφορές και νοοτροπίες; Σε ποια συνθήκη βρήκες τη μεγαλύτερη αντίσταση;Πολλές και σε πολλά επίπεδα. Μεγαλύτερο πρόβλημα και από τη γραφειοκρατία είναι τα κονέ στην Ελλάδα. Σκέψου επιστήμονα άνθρωπο που κοιμάται και ξυπνάει με ένα βιβλίο, ένα σημειωματάριο και μια ιδέα να του λένε ότι πρέπει να κάνει δημόσιες σχέσεις αν θέλει να πετύχει. Μαχαιριά στην καρδιά. Αρχικά εγώ ήμουν εντελώς εκτός τόπου και χρόνου με τον πολύ κόσμο. Όπου πολυκοσμία, εγώ επέλεγα μια γωνιά για να μη φαίνομαι. Κι ακόμα το κάνω, αλλά έχω μάθει να διαχειρίζομαι τα πράγματα αλλιώς. Η νοοτροπία του κονέ με χάλασε και με χαλάει, αλλά επειδή δεν μπορώ να την ενστερνιστώ, απέχω από αυτήν και πλέον επειδή έμαθα πώς κινούνται τα πράγματα, δεν στεναχωριέμαι. Κλείνω όπως πάντα τα ραντεβού μου καλώντας σε τηλεφωνικά κέντρα και γραμματείες και αυτό που άλλαξα είναι ότι πηγαίνω με πυγμή και με το βιογραφικό το δικό μου και της εταιρείας τυπωμένο. Μετά από πολλές αδικίες και πολλά περίεργα που παρατήρησα γύρω μου, έφτιαξα μια τεράστια ασπίδα με τη βοήθεια των συνεργατών μου και πίσω από αυτήν προστατευόμαστε πλέον όλοι. Αν μιλήσουμε τώρα για την αντίσταση των φορέων να καταλάβουν την ανάγκη για προσβασιμότητα, ναι, μεγάλο πρόβλημα, το οποίο το λύνουμε όσο περνάνε τα χρόνια. Μεγαλύτερο όμως είναι για τον ανάπηρο πληθυσμό, ειδικά αν λύνεται παροδικά και όχι συστημικά και δομικά.Ποιες αλλαγές έχεις δει να συμβαίνουν στη χώρα μας μετά την έλευσή σου στην Ελληνική αγορά;Αρχικά, έγινε γνωστό τι είναι προσβασιμότητα και υπάρχει ζήτηση. Όχι ότι απουσιάζει η παραπληροφόρηση, αλλά το παλεύουμε. Οι λόγοι που υπάρχει αυτή η ζήτηση μπορεί να ποικίλουν, αλλά το αποτέλεσμα είναι να έχουμε προσβασιμότητα σε κάποια περιβάλλοντα, εν μέρει ωστόσο. Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι προσβάσιμο δεν γίνεται ένα περιβάλλον όταν παρέχει μία και μόνο προσβάσιμη επιλογή, π.χ. μία παράσταση σε ένα πρόγραμμα 30 ή 40 παραγωγών. Επίσης, προσβάσιμο δεν γίνεται ένα περιβάλλον με μία και μόνο υπηρεσία. Ωστόσο, αν συγκρίνω το τι γινόταν όταν ήρθα και τι γίνεται τώρα, υπάρχει πρόοδος και χαίρομαι πολύ για την πρόοδο που υπάρχει ειδικά μέσα στους φορείς με τους οποίους συνεργάζομαι σταθερά. Βλέπω πλέον να ζητούν να κατανοήσουν σε βάθος αυτό που μπορεί μέχρι τώρα να παρείχαν χωρίς βαθιά γνώση. Αντιλαμβάνομαι τον πολύ βελτιωμένο τρόπο με τον οποίο ο κάθε εργαζόμενος του εκάστοτε φορέα διαχειρίζεται την αναπηρία τόσο στον εργασιακό του χώρο όσο και στην καθημερινότητα. Είναι αναγκαίο όμως να κατανοήσει και το κράτος ότι αυτού του είδους οι παροχές, όταν «σβήσουν τα φώτα», πρέπει να μετατραπούν σε αναγκαίες συνθήκες τις οποίες θα στηρίζει το ίδιο σταθερά ώστε να είναι εφικτές.Τα κανάλια αγκάλιασαν και αγκαλιάζουν τις δικές σου πρωτοβουλίες και ενέργειες όλα αυτά τα χρόνια;Τα κανάλια και τα μέσα συνολικά αρχίζουν να έχουν τα τελευταία λίγα χρόνια μια υποστηρικτική τάση σε αυτό που ονομάζουμε «προσβασιμότητα», κάθε μέσο από την πλευρά που το αφορά ή που είναι πιο κοντά του υποθέτω. Όσον αφορά στη δική μας δουλειά ως παρόχων υπηρεσιών προσβασιμότητας, συνεργαζόμαστε με κανάλια για τη δημιουργία προσβάσιμου περιεχομένου και βοηθάμε να γίνουν προσβάσιμες οι παραγωγές. Εμείς στηρίζουμε τις παραγωγές άλλων ανθρώπων και φορέων, οπότε εκεί ο ρόλος μας είναι συγκεκριμένος. Τα κανάλια στηρίζουν αυτούς και ίσως αναδεικνύουν την προσβασιμότητα πλέον περισσότερο.Στα πράγματα για τα οποία έχουμε μια συνολική επιμέλεια και είμαστε υπεύθυνοι για τον σχεδιασμό της προσβασιμότητας σε καθολικό επίπεδο, θα έλεγα ότι δεν αγκαλιάζουν εμάς, αλλά δεν μας ενδιαφέρει να αγκαλιάσουν εμάς τα μέσα. Προσπαθούμε πολύ για να μάθουν και να αγκαλιάσουν το περιεχόμενο, το εγχείρημα και το αποτέλεσμα. Τις περισσότερες φορές η δουλειά μας εμφανίζεται ως δουλειά άλλων, αλλά σημασία έχει να εμφανίζεται. Την ιστορία του χώρου μπορεί να τη μάθει όποιος ενδιαφέρεται για αυτήν. Δεν περιμένουμε να κριθούμε από τη δημοτικότητά μας. Στα μέσα εμφανιζόμαστε μόνο για να εξηγήσουμε τι κάνουμε και μόνο όταν πρέπει και μιλάμε για τη συνολική επιμέλεια της προσβασιμότητας περιεχομένου παραγωγών όπως κάνουμε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Εθνικό Θέατρο, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και σε άλλους φορείς πάντα σε συνεργασία με το προσωπικό των φορέων στους οποίους μπορεί να έχουμε αυτόν τον ρόλο για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.Αν θέλει κάποιο κανάλι να κάνουμε ουσιαστική κουβέντα για την προσβασιμότητα, να στηρίξει την παρουσία μας παρέχοντας διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα, να φιλοξενήσει διαφορετικά άτομα και επαγγελματίες, ανάπηρους και μη, καθώς και κοινό που αξιολογεί τις υπηρεσίες μας, πάμε με χαρά. Οποιαδήποτε προσωπική προβολή όπως και ανάδειξη της δουλειάς μας σε πλαίσιο φιλανθρωπίας (όπως γίνεται αρκετές φορές) δεν μας αφορά. Όταν πρέπει να ειπωθεί κάτι, θα γίνει με μια διακριτική συνέντευξη όπως αυτή ή όπως αυτές στις οποίες εμφανιστήκαμε για να μάθει ο κόσμος ότι κάνουμε επιτέλους προσβάσιμη τη Eurovision, και αυτό το κάνουμε με ασφάλεια και προστασία του σκοπού μας και της επαγγελματικής μας ταυτότητας. Η δουλειά μας είναι να μην φαινόμαστε και ακόμα και όταν φαινόμαστε να είμαστε δίοδος επικοινωνίας και κομμάτι του περιεχομένου, όχι μεμονωμένα άτομα ή εταιρεία σε προβολή.Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι να επιτευχθεί από όλα όσα έχεις κάνει και έχεις οραματιστεί;Το να μεταφράζω τη μουσική σε λέξεις και σύμβολα και την εικόνα σε φωνή. Μου βγαίνει πηγαία και εύκολα, αλλά κάπως αισθάνομαι ότι με ρούφηξε σε τέτοιο βαθμό που δεν μου είναι καθόλου εύκολο να το διδάξω στο επίπεδο που μπορώ να το κάνω.Θέλω να μου μιλήσεις για ένα νέο σας βήμα και μάλιστα πολύ πρόσφατο, το οποίο είναι η συνεργασία με το Φεστιβάλ Κολωνού. Θέλω να μου μιλήσεις τόσο για τη σημασία όσο και τη σημαντικότητα αυτής της συνεργασίας.Πολύ ευχάριστη εξέλιξη ήταν αυτή. Γνώριζα την κα Μαντζαβίνου, η οποία είναι εντεταλμένη δημοτική σύμβουλος προσβασιμότητας στον Δήμο Αθηναίων, καθώς ερχόταν σε πολλές δράσεις στις οποίες παρείχαμε υπηρεσίες προσβασιμότητας. Σε άλλες απλώς για να δει τι κάνουμε και σε άλλες γιατί ο Δήμος στήριζε τις εν λόγω δράσεις. Νομίζω ήθελε να μάθει τι σκέφτομαι και αρχίσαμε την κουβέντα. Εγώ γενικά δεν λέω πολλά αν δεν νιώσω ότι όντως ενδιαφέρεται ο άλλος να μάθει. Κατάλαβα ότι την ενδιαφέρει να μάθει πώς προσεγγίζω το πεδίο και καταλήξαμε σε μια συνάντηση στον ΟΠΑΝΔΑ που νομίζω περίμεναν ότι θα κρατούσε κανένα μισάωρο και κράτησε ένα δίωρο. Τελικά, είχαμε πολλά να πούμε! Έπεσαν πολλές ιδέες, ωστόσο αναζητήθηκαν δυνατότητες άμεσης συνεργασίας και αυτό που είχαμε μπροστά μας ήταν το Φεστιβάλ Θεάτρου στον Κολωνό, που έβρισκε απολύτως σύμφωνη την κα Μαντζαβίνου, την πρόεδρο του ΟΠΑΝΔΑ κα Ελένη Ζωντήρου, αλλά και η κα Ράνια Μελιανού, διευθύντρια της Διεύθυνσης Πολιτισμού. Όλες θετικές και πολύ υποστηρικτικές για την συνεργασία.Είναι πολύ σημαντικό να υποστηρίζεται η προσβασιμότητα από τον Δήμο Αθηναίων, για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δίνει το καλό παράδειγμα στους άλλους δήμους. Ο δεύτερος είναι ότι παίρνει το οικονομικό βάρος της προσβασιμότητας από τη μεμονωμένη παραγωγή που θέλει να κάνει προσβάσιμη την παραγωγή της για μία φορά και δεν μπορεί. Γίνεται δηλαδή μια συγκέντρωση κόστους και οργάνωσης σε επίπεδο προσβασιμότητας που συμφέρει και τις δυο μεριές. Οι παραγωγοί απελευθερώνονται από το τεχνικό και το οικονομικό σκέλος και ο δήμος αναδεικνύει σε πολύ μεγαλύτερη έκταση το ζητούμενο. Επιπλέον, οι άνθρωποι του δήμου εκπαιδεύονται και μπορούν να εφαρμόσουν πρακτικές προσβασιμότητας σε άλλα πεδία και με μεγαλύτερη συχνότητα. Τέλος, η προσβασιμότητα δεν είναι αγαθό πολυτελείας. Όταν σου το παρέχει ο δήμος σου, όταν το φέρνει «στα κάτω» που λέμε, το φέρνει εκεί που έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχει από την αρχή του κόσμου. Διορθώνει μια λανθασμένη συνθήκη σε πολλές περιπτώσεις (ή και παραπληροφόρηση ξανά). Και αν δεν το κάνει ο δήμος σου αυτό, ποιος θα το κάνει;Το έργο σας υποστηρίζεται τόσο από την Ομάδα Εργασίας Προσβασιμότητας όσο και από τη Συμπερίληψη του Δήμου Αθηναίων. Πώς έχει λειτουργήσει αυτή η συνεργασία και τελικά πόσο σημαντικό είναι το να γίνονται τέτοιου είδους συμπράξεις και συνέργειες;Πολύ σωστά. Η «Ομάδα εργασίας για την προσβασιμότητα και την συμπερίληψη» επενδύει στον καθολικά προσβάσιμο πολιτισμό, την εκπαίδευση υπαλλήλων του Δήμου Αθηναίων σε θέματα προσβασιμότητας και στην εργασιακή υποστήριξη ανάπηρων ατόμων, έργο που συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της Αναπτυξιακής του Δήμου Αθηναίων. Η συνεργασία κύλησε άρτια γιατί με εμπιστεύτηκαν πλήρως. Είχα την άνεση να ζητήσω να διορθωθούν πράγματα, αν όχι άμεσα, τότε μεταγενέστερα, να κάνω παρεμβάσεις στον σκηνικό χώρο, να τοποθετήσω τους θεατές και τις υπηρεσίες εκεί που θεωρώ ότι θα είναι καλύτερο το αποτέλεσμα και να έχω επαφή με άτομα-κλειδιά για να οργανώσω και να σχεδιάσω την προσβασιμότητα όπως θέλω. Με τη βοήθεια των ανθρώπων αυτών, είχα ελευθερία κινήσεων και πλήρη στήριξη που τη χρειάζομαι όταν σχεδιάζω καθολική προσβασιμότητα. Θεωρώ ότι η συνεργασία αυτή βοήθησε τους δημότες, και όχι μόνο, να έρθουν πιο κοντά στο θέατρο αλλά και στην προσβασιμότητα, και εμάς να προσφέρουμε παραστάσεις σε ανοιχτό χώρο, κατά την περίοδο του καλοκαιριού, παραστάσεις που είχαν πολλά να δώσουν στο κοινό και μας έφεραν όλους πιο κοντά. Είναι σημαντικό να γίνονται τέτοιες συνεργασίες, αλλά πιο σημαντικό είναι να γίνονται με άμεση και συνεχή επικοινωνία και με μια ουσιαστική φροντίδα για το ζητούμενο. Έτσι μαθαίνουμε και ίσως διορθώσουμε πράγματα που δεν γίνονται σωστά σε διάφορα επίπεδα και παρακλάδια αυτού που πάμε να προσφέρουμε εμείς σε μια προσβάσιμη παράσταση, όπως τη διαχείριση του κόσμου, απαιτούμενες παρεμβάσεις στον ευρύτερο χώρο για τη βελτίωση της προσβασιμότητας και άλλα.Πόσα χρόνια πορευόσουν μόνη προτού γίνουν συνεργασίες και πως ήταν αυτός ο δρόμος;Αρκετά, αλλά πάντα δούλευα με κάποιο τρόπο σε ομάδες ακόμα κι αν ο καθένας έκανε το δικό του κομμάτι μέσα σε αυτές. Αν θεωρήσουμε ότι μοναχικός ήταν ο δρόμος πριν μπω σε παραγωγές με πολλές διαφορετικές υπηρεσίες με άλλους επαγγελματίες, ήταν κάπως πιο ήσυχος αλλά και κάπως βουτηγμένος στην μοναχική άγνοια που δεν βοηθά ούτε στην ατομική ούτε στην ομαδική εξέλιξη.Πόσο δύσκολο όμως ή τελικά εύκολο είναι να γίνουν τέτοιου είδους συνεργασίες και πόσος χρόνος χρειάζεται για να δοθούν τα χέρια και να προχωρήσετε με ένα κοινό όραμα;Αν μιλάμε για συνεργασίες όπως αυτή με τον Δήμο Αθηναίων, υπάρχει μεγάλη διαδικασία συνήθως, με συζητήσεις, αναλύσεις, προβλήματα που πρέπει να λυθούν και μπορεί να κρατήσει και μήνες η κουβέντα προτού παρθεί μια απόφαση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, είτε επειδή είδαν τη δουλειά μας και μας εμπιστεύτηκαν είτε επειδή ήξεραν τι ήθελαν στον Δήμο όταν άκουσαν τις προτάσεις μας, ήταν πολύ γρήγορη και εύκολη η διαδικασία. Γενικά, τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα πλέον γιατί οι φορείς μας παρακολουθούν και ξέρουν πώς λειτουργούμε και δεν χρειάζεται πάντα να την εξηγήσουμε από το μηδέν. Έχουμε παραδείγματα να δείξουμε. Από την άλλη, είναι και για εμάς πλέον εύκολο λόγω εμπειρίας να καταλάβουμε τις προθέσεις του συνεργαζόμενου φορέα και να κινηθούμε αναλόγως.Γνωρίζω πως συμμετείχατε σε δύο παραστάσεις του Φεστιβάλ Κολωνού. Θα υπάρξει και συνέχεια στο ίδιο ή σε άλλο πλαίσιο;Έχουμε ήδη προχωρήσει σε μια σημαντική πρόταση από το Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας». Είμαστε στο στάδιο της γνωριμίας και της προετοιμασίας παραγωγών ιδιαίτερης πολιτιστικής σημασίας με το Θέατρο. Θα ενημερωθείτε πολύ σύντομα από το site μας και από το Θέατρο.Τι χρειάζεται να υπάρχει σε μια παράσταση ούτως ώστε να θεωρείται συμπεριληπτική έχοντας καλύψει όλες τις απαραίτητες ανάγκες όλων των ατόμων και φυσικά ειδικότερα σε ό,τι αφορά στα άτομα με αναπηρία;Ας μιλήσουμε για τις παραστάσεις που είναι προσβάσιμες στο κοινό και όχι συμπεριληπτικές για ανάπηρους καλλιτέχνες ή/και τεχνικούς και εργαζόμενους σε διάφορα πόστα, γιατί και αυτό είναι πολύ σημαντικό αλλά είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα που πρέπει να γίνεται παρουσία των ανάπηρων εργαζομένων που δεν μπορούν να απορριφθούν στους χώρους αυτούς λόγω των εμποδίων που υπάρχουν, πρωτίστως στο δομημένο περιβάλλον.Για να είναι μια παράσταση προσβάσιμη σε ανάπηρα άτομα, πάλι χρειάζεται να υπάρχουν πολύ περισσότερες προβλέψεις από τις βασικές υπηρεσίες που παρέχονται συνήθως, γιατί συνήθως εστιάζουμε είτε στο δομημένο περιβάλλον, στον χώρο, είτε στα αισθητηριακά, αλλά σκέψου πόσες άλλες πληθυσμιακές ομάδες μένουν εκτός. Από άτομα που χρειάζονται μια υποβοήθηση για την κατανόηση του περιεχομένου μέχρι άτομα που χρειάζονται διαφορετικές συνθήκες για να υπάρχουν μέσα στον χώρο του θεάτρου, π.χ. Σε επίπεδο προσβασιμότητας με τα βασικά χαρακτηριστικά, και μόνο με τα βασικά, θα πρέπει ο χώρος να είναι προσβάσιμος για χρήστες αμαξιδίου και άλλων βοηθημάτων και εμποδιζόμενα άτομα, να παρέχονται υπηρεσίες γλωσσικής και αισθητηριακής πρόσβασης, να υπάρχει γενική επιμέλεια στην ενημέρωση, στις κρατήσεις και στην υποδοχή του κόσμου. Εμείς αναλαμβάνουμε όλα αυτά αλλά πάμε και ένα βήμα παραπέρα ως προς την εξυπηρέτηση ευρύτερων πληθυσμιακών ομάδων πλέον, προσαρμόζοντας τις υπηρεσίες μας για αυτόν τον σκοπό.Είναι μια πάρα πολύ απαιτητική συνθήκη, η διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, ο υπερτιτλισμός, η ακουστική περιγραφή και η απτική ξενάγηση πριν τις παραστάσεις. Από πόσα άτομα αποτελείται η ομάδα σας;Η ομάδα διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες κάθε παραγωγής. Μπορεί να αποτελείται από 2, 3 ή και 15 άτομα, ανάλογα με τη διάρκεια, τον αριθμό των υπηρεσιών και τα πόστα που έχουμε να καλύψουμε, αλλά και το μέσο για το οποίο εργαζόμαστε, αλλά στο θέατρο είμαστε συνήθως γύρω στα 8 άτομα από την προετοιμασία μέχρι την εκτέλεση.Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας;Αυτή τη στιγμή έχουμε έναν πολύ μεγάλο όγκο εργασιών στη ροή για τηλεόραση, κινηματογράφο και θέατρο, ενώ αυξάνονται συνεχώς και τα αιτήματα Διερμηνείας Προφορικού σε Γραπτό λόγο (STTI), μιας υπηρεσίας που παρέχουμε κατ’ αποκλειστικότητα, εξ όσων γνωρίζουμε, στην Ελλάδα. Έχουμε στα σκαριά κάποιες συνεργασίες εκτός Αθηνών γιατί υπάρχει μεγάλη ζήτηση και βλέπουμε ανθρώπους που μας ακολουθούν να κλείνουν εισιτήρια και να ταξιδεύουν από μακριά για να παρακολουθήσουν προσβάσιμες παραγωγές και αυτό μας κάνει να θέλουμε να διευρύνουμε το πεδίο μας. Έχουμε ήδη συνεργασίες σε εξέλιξη στη Θεσσαλονίκη και αλλού και σκοπεύουμε να τις συνεχίσουμε και να τις διευρύνουμε.Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας εδώ: https://www.atlas-ep.com/el/about
πηγή: queen.gr